Kesan COVID-19 yang Mengejutkan terhadap Kanser “`

(SeaPRwire) –   Virus jarang sekali membawa kesan positif, dan jangkitan biasanya tidak membawa kepada kesan kesihatan yang baik. Tetapi semasa pandemik, sesetengah doktor secara anekdot mula menyedari bahawa sesetengah pesakit kanser yang dijangkiti COVID-19 dengan teruk melihat tumor mereka mengecut atau tumbuh lebih perlahan.

“Kami tidak tahu sama ada ia benar, kerana pesakit ini sangat sakit,” kata Dr. Ankit Bharat, ketua pembedahan toraks di Northwestern University. “Adakah ia kerana sistem imun begitu terangsang oleh COVID-19 sehingga ia juga mula membunuh sel kanser? Apakah itu?”

Bharat dan pasukannya memutuskan untuk menjalankan kajian untuk mengetahui sama ada “faedah” COVID-19 yang nampaknya untuk pesakit kanser ini boleh mengajar mereka sesuatu tentang cara baharu yang berpotensi untuk melawan kanser—atau jika ia hanyalah satu petunjuk palsu. Mereka menerbitkan penemuan mereka pada 15 November dalam Journal of Clinical Investigation.

Menggunakan gabungan sel manusia dan model haiwan, Bharat dan pasukannya mendapati bahawa dalam kehadiran SARS-CoV-2, sel imun yang dipanggil monosit bertindak berbeza daripada biasa. Biasanya, monosit, sebagai sebahagian daripada sistem imun, bergerak dalam aliran darah dan memberi amaran kepada sel imun lain tentang kehadiran sel asing atau patogen; sesetengah monosit boleh menarik sel imun pembunuh kanser ke tumor, tetapi yang lain tidak begitu berkesan dalam melakukannya. Itu kerana dalam sesetengah kes, sel kanser boleh mengambil alih monosit —“seperti syaitan memanggil kuasa,” kata Bharat—dan membentuk dinding imun yang melindungi tumor daripada dikesan dan diserang oleh pertahanan imun tambahan.

Tetapi semasa jangkitan COVID-19, SARS-CoV-2 melekat pada monosit ini, dan dengan berbuat demikian mengembalikannya kepada tugas asal mereka: mempertahankan badan daripada kanser. “Mereka kelihatan sama, dan masih direkrut ke tapak tumor, tetapi bukannya melindungi sel kanser, mereka mula membawa sel pembunuh semula jadi tertentu—yang merupakan sel utama badan yang membunuh kanser—ke tapak tumor ini,” kata Bharat. “Jadi di mana sebelum ini kanser itu mencuci otak monosit untuk melindungi kanser, virus itu kini membantu mereka menyerang kanser.”

Ia adalah perubahan yang berpotensi kuat yang—jika disahkan oleh kajian manusia—boleh mewakili cara baharu untuk mengawal kanser. Dengan menganalisis reseptor pada monosit yang virus COVID-19 melekat padanya, Bharat menemui sebatian yang kini tidak digunakan untuk merawat sebarang penyakit tetapi merupakan tiruan yang hampir sama dengan virus COVID-19 dalam cara ia mengikat kepada monosit untuk mendorong transformasi sel menjadi sel yang melawan kanser. “Kita boleh menggunakan ubat untuk menyebabkan kesan yang sama yang dilakukan oleh RNA virus COVID-19,” katanya. “Dengan memanipulasi laluan itu melalui ubat, kita mungkin dapat membantu pesakit dengan pelbagai jenis kanser, terutamanya mereka yang menghidap kanser peringkat 4.”

Dalam ujian haiwan, sebatian itu—yang dipanggil muramyl dipeptide (MDP)—mengurangkan tumor sebanyak 60% hingga 70% pada tikus dengan kanser manusia termasuk payudara, kolon, paru-paru, dan melanoma.

Lebih banyak kajian diperlukan untuk mengesahkan sama ada sel-sel itu mempunyai kesan melawan kanser yang sama pada manusia, tetapi terdapat petunjuk yang menjanjikan. Monosit bukan klasik yang boleh diinduksi ini, yang diubah, menandakan kanser, adalah jarang berbanding dengan jenis monosit lain, tetapi cenderung untuk membiak apabila keradangan berlaku, seperti semasa jangkitan COVID-19. Pakar bedah pemindahan telah mengenal pasti mereka sebelum ini pada orang yang telah menjalani pemindahan paru-paru dan limpa, dan Bharat sedang menjalankan penyelidikan tambahan untuk memahami mengapa proses pemindahan dan jangkitan COVID-19—kedua-duanya mengaktifkan sistem imun—mencetuskan perubahan khusus dalam monosit. Menariknya, transformasi itu tidak berlaku dengan semua virus berasaskan RNA; Bharat menguji influenza dan parainfluenza, yang juga virus RNA, dan gagal melihat populasi monosit yang melawan kanser muncul.

Satu lagi bahagian persamaan yang menarik, kata Bharat, ialah laluan ini adalah bebas daripada rawatan imun sel T yang menjadi sebahagian besar terapi kanser sekarang, di mana doktor meningkatkan populasi sel T yang boleh mengenali dan menyerang sel kanser. Ia boleh berkesan, tetapi umumnya hanya berfungsi untuk sementara waktu, kerana kanser dengan cepat mencari cara untuk mengatasi sel T dan menjadi tahan terhadap terapi.

Perubahan yang disebabkan oleh virus dalam monosit, sebaliknya, tidak bergantung kepada sel T. Bharat menguji pendekatan ini pada tikus yang dibiak baka secara genetik untuk kekurangan sel T dan masih melihat kesan yang kuat terhadap tumor pada haiwan ini daripada monosit. Ini bermakna bahawa monosit mungkin membantu meningkatkan tindak balas badan terhadap imunoterapi—dan keupayaannya untuk melawan tumor. Lebih banyak penyelidikan diperlukan sebelum penemuan itu membawa kepada sebarang rawatan. Tetapi “pendekatan ini berpotensi digunakan untuk meningkatkan regresi,” katanya.